تأثیر سطوح مختلف ال-کارنیتین و مخلوط لیزین- متیونین اضافی بر عملکرد و جمعیت میکروبی سکوم و خصوصیات آنتی‌اکسیدانی خون جوجه گوشتی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گروه علوم دامی، رشت، ایران.

2 دانشجوی دکتری تغذیه طیور دانشگاه تبریز،گروه علوم دامی، تبریز، ایران.

3 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه ارومیه، گروه علوم دامی، ارومیه، ایران.

4 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گروه علوم دامی، رشت، ایران.

چکیده

این آزمایش با استفاده از 270 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس(308)، به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف ال-کارنیتین و مخلوط لیزین- متیونین اضافی بر عملکرد و جمعیت میکروبی سکوم و خصوصیات آنتی­اکسیدانی خون جوجه گوشتی انجام گرفت. آزمایش به روش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار در 3 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار، طی سه دوره آغازین (صفر تا 10روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) صورت گرفت. سطوح صفر، 75 و 150 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین و سطوح 0، 15 و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین (با نسبت یکسان) بیش از توصیه دفترچه راهنمای سویه راس (308) در این آزمایش استفاده گردید. نتایج نشان داد که کمترین افزایش وزن و بیشترین ضریب تبدیل خوراک در تیمار شاهد و تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی مشاهده شد (05/0P<). تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی دارای بالاترین افزایش وزن و پایین­ترین ضریب تبدیل خوراک در دوره­های آغازین، رشد و کل دوره بود (05/0P<). جمعیت لاکتوباسیلهای تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی حداقل و تیمار 75 و 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی حداکثر بود (05/0P<). به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که مصرف 150 میلی­گرم در کیلوگرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی می­تواند باعث افزایش صفات مربوط به تولید و سلامت جوجه­های ­گوشتی می­گردد.

کلیدواژه‌ها

تحقیقات دام و طیور
دوره 6، شماره 1 و 2
بهار و تابستان
شهریور 1396
صفحه 49-63

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار