این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه اثر استفاده از آنتیبیوتیک، اسید آلی، پروبیوتیک و پریبیوتیک بر اسیدیته قسمتهای مختلف دستگاه گوارش و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- 308 با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- تیمار شاهد (بدون افزودنی)، 2- جیره پایه + 150 گرم در تن آنتیبیوتیک )اکسی تتراسایکلین(، 3- جیره پایه + 3 کیلوگرم در تن مکمل اسید آلی )اُرگاسید(، 4- جیره پایه + 150 گرم در تن پروبیوتیک )پروتکسین( و 5- جیره پایه + 2 کیلوگرم در تن پریبیوتیک )مانان الیگوساکارید(. نتایج نشان داد pH دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم در اثر استفاده از مکمل اسید آلی به طور معنیداری کاهش یافت (05/0P<). همچنین مکمل پروبیوتیکی باعث کاهش معنیدار pH دئودنوم و ژژنوم شد (05/0P<). درصد کلسیم استخوان درشتنی در اثر استفاده از مکمل اسید آلی و پریبیوتیک افزایش معنیداری پیدا کرد (05/0P<). درصد منیزیم استخوان درشتنی نیز با استفاده از مکمل اسید آلی افزایش معنیداری پیدا کرد (05/0P<). استفاده از مکمل اسید آلی باعث افزایش معنیدار ضخامت استخوان درشتنی شد (05/0P<). استحکام و مقاومت استخوان درشتنی در برابر ضربه، اگرچه تحت تأثیر مکملهای اسید آلی، پروبیوتیک و پریبیوتیک بهبود پیدا کرد ولی معنیدار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد استفاده از مکمل اسید آلی سبب افزایش سطح عناصر استخوان درشتنی جوجههای گوشتی گردید.
)